Gaaf voor Mama

Ik houd van schoenen. Of beter gezegd, ik ben werkelijk dól op schoenen. Vooral op gekleurde. Met een hak! Vandaar dat zo’n bericht van het damesschoenenmerk Colette Sol mij meteen opvalt. Zij organiseren namelijk een Stiletto Run. Gaaf. Ik loop zelf fantastisch op mijn Colette schoenen, die kussentjes onder mijn tenen…  heerlijk! Maar zal ik daar nou echt op kunnen rennen? Ik houd trouwens helemaal niet van hardlopen. En toch, toch denk ik dat ik mee gaan doen. Want de Stiletto Run is méér dan alleen leuk.
Voor Free a Girl
Okay, zo’n wedstrijdje rennen op hoge hakken lijkt mij hilarisch. Zeker omdat er mannen mee gaan hollen, of huppelen. Ik zie het helemaal voor mij. Fun! En het event is ook (mede) georganiseerd voor de gezelligheid, maar heeft wel degelijk een serieus karakter. De opbrengst van de run gaat namelijk geheel naar het goede doel: Stichting Free a Girl. Persoonlijk vind ik Free a Girl geweldig werk doen. Deze stichting strijdt tegen vrouwenhandel en zet zich in om meisjes en vrouwen uit gedwongen prostitutie te bevrijden. Met de Stiletto Run - tijdens de Shopping Night Haarlem op 11 juni - doneren alle lopers 5,- euro p.p. voor de stichting Free a Girl.

Mannen op hakken
Overtuigd van het goede doel en de locatie (de Grote Markt in Haarlem, waar ik jaren heb gewoond), ben ik bijna om en ga ik meedoen. Wat de doorslag geeft? Mannen op hakken. Nu ga ik mijn Marcel eerst nog even overtuigen dat hij mee moet gaan doen, hij is immers wel dol op hardlopen…
De Stiletto Run van Colette Sol Foundation betekent 100 meter hollen, huppelen of wandelen op hoge hakken, van minimaal 9 cm.
Doe jij ook mee?
Stiletto Run van Colette Sol, op zaterdagavond 11 juni 2016 van 21:00 uur tot 22.15 uur op de Grote Markt, Haarlem. Inschrijven via www.stilettorunhaarlem.nl

Ik ben dol op jurkjes en schoenen. Maar ik merk een nieuwe tendens. Ik ga broeken ook leuk vinden. In een jeans ga je mij nooit zien, maar wel in een jumpsuit bijvoorbeeld. Soms dan! Want een jurk of een rok blijft favoriet en gewoon heel makkelijk draagbaar. Vind ik. Maar terug naar die jumpsuit. Vorige zomer was ik heel blij met een zwarte jumpsuit van biologisch katoen. Iets duurder dan een ‘Zaraatje’ maar ik heb dat er zeker aan af gedragen. Het model, met een V-hals, is nog prachtig en valt vrouwelijk. Kortom, ik ben om. Voor een nieuwe jumpsuit.
Cupro is een kunstzijde
Vorig seizoen vroeg ik mij al af waarom één van mijn favoriete merken, Fresh Collection, geen jumpsuits had. Wel broeken en tops in dezelfde kleur en stof, maar geen ‘pak’. Okay, ik geef toe soms is een jumpsuit niet helemaal handig, als je naar het toilet moet. Zit je dan in je bh-tje. Toch vind ik een jumpsuit vrouwelijk staan, dus blij dat ik was toen ik er twee bij Fresh in de webshop zag. Maar oei, best wel prijzig. Toch ga ik er voor, want uit ervaring weet ik dat het kwaliteit is, duurzaam én eerlijk. Ik lees over jumpsuit Feza: “Onweerstaanbaar en heel vrouwelijk, deze jumpsuit met waterval hals is gemaakt van soepelvallend cupro. De tailleband van gesmokt elastiek kan je wat laten bloesen voor een wat speelser effect. Een van de mooiste eigenschappen van deze suede-look stof is dat het met de tijd steeds meer karakter krijgt. Met fijne steekzakken en de pijpen zijn aan de onderkant gerimpeld.” Klinkt goed. Helemaal als ik meer lees over cupro. Dit is een kunstzijde met een zijde-achtige glans.

Joepie jumpsuit
Ik kies voor de groene jumpsuit, zwart heb ik immers al. Al weet ik dat het off black van Fresh Collection prachtig is. Ik ontvang de Feza jumpsuit en die kleur: wauw! Geweldig groen. En de stof voelt zacht, als zijde. Doordat cupro niet geweven maar in zeer fijne jersey is uitgevoerd draagt de jumpsuit heerlijk comfortabel. De stof voelt koel en fijn. De waterval hals is wat laag, maar daardoor heel mooi. De elastieken tailleband zorgt er voor dat ik een mooi zandloper figuur krijg en bovendien valt het topgedeelte blousend over het elastiek. Een bescheiden buikje camouflerend. Ik draag mijn jumpsuit met een bootie of laars. Het groene vest wat ik al had kleurt er prachtig bij, of als ik zakelijk weg ga dan trek ik een colbert op de jumpsuit aan. Feza is al meermaals mee geweest naar een feestje, wat het staat waanzinnig, vind ik zelf. En schijnbaar straal ik dat ook uit, want ik krijg telkens complimenten. De kleur past inderdaad goed bij mijn rode haar, maar bovenal is het model van jumpsuit Feza schitterend. Ik heb een joepie-gevoel in de jumpsuit. Nu wil ik die zwarte ook hebben, haha.

Gruwelijk! Alleen het idee al om met de auto te water te raken. Een nachtmerrie. En toch heb ik het gedaan. Gecontroleerd, wel te verstaan. In het buitenzwembad te Amsterdam, met twee duikers en drie ervaringsdeskundigen aan de kant. Het event werd georganiseerd door onna-onna. Een verzekeringsmaatschappij. Dat klinkt misschien wat onlogisch, maar het event Auto te Water komt voort uit een onderzoek in opdracht van onna-onna (uitgevoerd door Ruigrok|NetPanel). Maar liefst 37% van de vrouwen durft dit niet, omdat ze bang zijn om met de auto in het water terecht te komen. Deze angst is niet ongegrond: jaarlijks raken zo'n 750 auto's te water, met vaak ernstige gevolgen. Doordat onna-onna, wat trouwens in het Japanse het woord voor vrouw is, een rebel in het verzekeringswezen is én volop in ontwikkeling is, doen zij iets met zo’n uitkomst. Zij weet als geen ander dat vrouwen naast voor zichzelf, veel voor anderen zorgen. En je kunt pas goed voor anderen zorgen als je zelf sterk bent en je zeker voelt. Uit het onderzoek blijkt dat meer dan de helft van de Nederlandse vrouwen zich onzeker voelt achter het stuur.
Vrouwen helpen
Aan die onzekerheden wordt vanuit onna-onna iets gedaan, onder de titel Face your Fears. Managing director Geneviève Meerburg: “Wij helpen vrouwen die onzeker zijn tijdens het autorijden, om daarvan af te komen. Veel vrouwen parkeren hun auto liever niet langs de gracht, omdat zij bang zijn met de auto te water te raken. Daarom organiseren wij een training over hoe te handelen als je met de auto te water raakt.”

Heerlijk, de zomerthriller 2016 van Suzanne Vermeer is er! Het boek van de bestsellerauteur heet Hittegolf. De tekst op de cover spreekt mij aan: “Aan de voet van een klif in de Algarve wordt het lichaam van een jonge vrouw gevonden. Is er een verband met de verdwijning van een andere jonge vrouw, zeven jaar geleden?” Als man met de kids naar een live band in het dorp gaat kijken, plof ik neer op de bank… eerst lees ik bij een kop thee en daarna pak ik er tijdens het lezen een wijntje en nootjes bij. Dat boek moet uit, dat mag duidelijk zijn!
Verkeerde been
Vrijwel ieder half jaar blog ik over het nieuwe boek van Suzanne Vermeer. Ik houd van deze thrillers. Ze zijn niet té eng, maar ze zijn wel dusdanig spannend dat ik ze vrijwel in één keer uit wil lezen. Zo ook met Hittegolf. Het verhaal speelt zich af in Portugal, aan de Algarve. Dat spreekt mij extra aan omdat ik vlakbij in Martinhalhotel heb overnacht. Sterker nog ik ben op ‘plaats delict’ geweest. Ik zie het dus zo voor mij, al komt dat ook door de precieze beschrijving van Vermeer. Ik ben het verhaal in gezogen en lees over de actrice Emma DeWitt en hoofdrolspeler Robert Stevenson in de nieuwe speelfilm die aan de Algarve wordt opgenomen. Als de knappe Portugese Cesária een rolletje in de film mag spelen valt Robert als een blok voor haar. Maar na een avond stappen verdwijnt ze… en wordt dood aangetroffen in de zee bij ‘het einde van de wereld’. Inspecteur Gabriela gaat op onderzoek uit en ontdekt heftige zaken, mede doordat haar eigen zusje jaren daarvoor is verdwenen. Het lijkt er op dat beide zaken tegelijk opgelost gaan worden. Ik denk al vrij in het begin van het boek de dader gevonden te hebben, maar ik blijk meermaals in het verhaal op het verkeerde been te zijn gezet. Ik ben zelf dus zeker geen goede inspecteur… maar ik kijk wel alweer uit naar de volgende thriller van Suzanne Vermeer.

Ik ben een koukleum. Tot ver in het voorjaar loop ik rond in mijn favoriete, wollen wintervest van Inti. Heerlijk. Maar met een stralende zon in de lucht, is dat fijne vest toch iets te warm. Gelukkig heb ik voor ieder seizoen wel een vest (of meer) in de kast hangen. Of grijp ik mijn kans om een nieuw vest te shoppen.

Geen wegwerpartikel

Reken maar dat het mij weer is gelukt! Want in elke collectie van Fresh! vind je wel zo'n (lang) vest dat je nooit meer uit wilt doen. Ik kies nu de Estella, in verrassend pink. Een prachtig lang vest dat je net zo makkelijk nonchalant op een broek draagt als in combinatie met een mooi jurkje. Het breisel is een samenstelling van katoen, mohair en wol, de perfecte combinatie voor een comfortabele fit en blijvend mooie pasvorm. Wat ik zo fijn aan het merk vind is de eerlijkheid wat Fresh! uitstraalt. Ik heb kort geleden eigenares Denise Krul ontmoet, een enorm inspirerende vrouw. Zij droeg toen al een jurk uit de volgende collectie en ik weet zeker dat als die jurk met rits op de achterzijde er is, dat het mijn must have wordt. Anyway, even terug naar de pijlers van het merk ‘puur en stijlvol’. Denise: “Voor ons moet Fashion vooral comfortabel, puur en stijlvol zijn. Wij doen dat door aandacht te geven aan kleurgebruik, veelal poederachtige kleuren, details, belijning en een goede pasvorm. Per seizoen werken we met een zorgvuldig gekozen thema, zodanig dat de items zowel binnen dat seizoen als ook over de seizoenen heen met elkaar te combineren zijn.  Mode mag geen wegwerpartikel worden.”

Ik weet zeker dat ik het vest met veel plezier ga dragen. Meerdere seizoenen! En het advies om dit vest ‘liggend in de kast te bewaren zodat je er lang plezier van hebt’ volg ik zeker op.

Bij mijn zoektocht naar dit vest is mijn oog trouwens ook gevallen op een nieuw en vrouwelijke jurkje, Amira. Het A-lijn model spreekt mij aan, net als de kleur graphit, maar juist ook de nieuwe stof bij Fresh!: Sensitive Eurojersey. Het ziet er prachtig uit, maar bovenal is de stof kreukherstellend. Handig!  

“Die zag ik niet aan komen! Pffff, wat een bijzonder boek”, zeg ik tegen mijn man als ik laatste bladzijde van ’24 dagen’ van Guillaume Musso heb gelezen. “Deze moet jij in de vakantie ook lezen”, vertel ik hem. Waarop hij vraagt waar het boek over gaat. Ik denk langer dan normaal na, omdat ik absoluut het einde niet wil vertellen. Een bizar met tegelijk enorm sterk eind van het verhaal.
In een flits voorbij
De tekst op de achterkant van het boek vind ik zelf de lading niet helemaal dekken, maar tegelijk denk ik ook dat er gewoon niet te veel verklapt mag worden over dit spannende en intrigerende verhaal. Een knap bedacht verhaal van Guillaume Musso, één van de bestverkopende auteurs in Frankrijk. Ik begrijp het wel dat zijn werk wereldwijd wordt uitgegeven… Dát had ik ook al ervaren met twee eerdere boeken van de schrijver: Bericht uit Parijs en Vlucht uit New York.
24 dagen speelt zich weer – gedeeltelijk - af in New York. Daar ben ik helaas nog nooit geweest, dus hierin geen herkenning. Wat op zich jammer is, want Musso schrijft zo beeldend. Je ziet alles voor je. Maar hij verliest mij dus als hij alle straatnamen en kruispunten in NY noteert.

Maakt niet echt wat uit, want de ervaringen van hoofdpersoon Arthur zie ik bijna voor mij. Hij ontmoet actrice Lisa en samen beleven zij het avontuur van de vloek van de vuurtoren. Samen gaan zij de strijd aan tegen de tijd, waarbij het leven aan ze voorbij flitst. Meer wil ik eigenlijk niet over het verhaal kwijt, want dat moet je echt zelf ervaren.

Persoonlijk ben ik nog zoekende naar de exacte betekenis na ieder hoofdstuk/dag waarbij gestart wordt met tekstjes van beroemde schrijvers. In het begin ‘ergerde’ ik mij aan de ruime opmaak… een paar zinnen, op een hele bladzijde. En ook op de volgende waarin een nieuwe dag wordt beschreven. Het boek telt 240 pagina’s maar kan mij niet dik genoeg zijn. Als ik halverwege ben wil ik het liefst dat dit boekwerk oneindig veel pagina’s telt. Ik ga steeds langzamer lezen. Het verhaal mag nog niet af gaan lopen. Maar toch plots, zo’n tien bladzijden voor het eind komt die onverwachtse wending waardoor ik niet snel genoeg kan lezen.

Ik geef het toe… bij een James Bond geur voor dames ging mijn hart nou niet direct sneller kloppen. Hoewel, die 007 geur voor heren was wél erg aantrekkelijk. Ik pak die bijzondere, donkere flacon met diamantpatroon en spray.

Hmmm… 007 for Women is mysterieus prettig. Wat ruik ik? Zware ingrediënten, zoals pittige zwarte peper en bessen, maar ook witte jasmijnbloesem, vanille en muskus. Oriëntaals en fris tegelijk. Een mooie en krachtige, vrouwelijke tegenhanger van de drie mannengeuren uit de 007 collectie. Geïnspireerd op de beroemde vrouwen uit de verleidelijke, uitdagende wereld van James Bond.

Bond-vrouw

Vele beroemde actrices hebben over de jaren gestalte gegeven aan de wereld van James Bond. Elk op hun eigen manier hebben ze het veelzijdige karakter van de Bond-vrouw en haar onberispelijke savoir-faire in beeld gebracht, waarmee ze hele generaties vrouwen over de hele wereld hebben geïnspireerd. Caterina Murino is een van hen. In haar rol als Solange in de veelgeprezen film Casino Royale uit 2006 bewees zij dat ze op heel natuurlijke wijze de belichaming is van de power en de mysterieuze uitstraling van de moderne Bond-vrouw. Dat maakt Caterina de perfecte ambassadeur van 007 for Women.

Een gazon. Het hoort er in menig tuin echt bij. Maar voor wie niet van tuinieren houdt is een gazon al snel een “lastpost”. Immers, het vraagt veel onderhoud (en dat verwacht je eigenlijk niet) en daar is niet iedereen blij mee. Toch heeft een natuurgazon een hoop voordelen ten opzichte van kunstgras. Die voordelen gelden echter vooral voor de “pur sang” natuurliefhebbers. Wij lichten de belangrijkste verschillen tussen natuur- en kunstgras graag even toe voor je:
Onderhoud
Tuinliefhebbers zijn er dol op: het gras dusdanig onderhouden dat het niet van “kunstgras” te onderscheiden is. Het is een uitdaging voor ze. Echter, voor mensen die helemaal niet houden van tuinieren, is kunstgras ideaal.
Ook met kinderen is kunstgras wellicht een verstandigere keuze dan natuurgras. Veel gebruik en veel ravotten op een natuurgazon gaat zijn tol eisen voor de uitstraling van je grasmat. Kunstgras is veel ongevoeliger voor intensief gebruik dan echt gras.
Hetzelfde geldt voor stukken gazon die weinig zonlicht zien door bijvoorbeeld een tuinset, een trampoline, een overkapping of een partytent. Deze stukken zullen eerder bruine plekken vertonen bij natuurgras.
Kosten
Vind je vooral aanlegkosten belangrijk? Dan zul je op echt gras uitkomen. Voor enkele euro’s per vierkante meter heb je namelijk een gazon uit graszaad of graszoden. Bij kunstgras zit je al vlug tussen de 10 en 20 euro per vierkante meter. Reken ook de ondergrond- en legkosten. Hier vind je meer over de kosten van kunstgras.
Perfectie
Voor liefhebbers van “puur natuur” is dit eerder een doorn in het oog dan een voordeel: kunstgras ziet er jarenlang perfect uit nadat je het hebt gelegd. En dat zonder invloeden van weer, temperatuur, gebruiksintensiviteit, enzovoorts. Bruine, dorre plekken door te intensief gebruik? Kleurverschillen door de zon of de schaduw? Met kunstgras heb je er tot wel tien jaar geen last meer van.

Snailmail, ik vind het zelf een wat raar woord. Post via een slak… in plaats via e-mail. Natuurlijk begrijp ik ook dat door de digitalisering er steeds minder ansichtkaarten worden gestuurd. En dat terwijl een kaartje ontvangen juist zo ontzettend gaaf is. Die kaart doet er inderdaad langer over. Dat maakt het speciaal!

Post

Het sturen van een ansichtkaart lijkt misschien wat ouderwets, maar ik weet zeker dat iedere ontvanger er blij mee is. Zeker als het een met zorg uitgekozen kaart is, met een lieve, leuke, persoonlijke tekst op de achterkant geschreven. Zelf houd ik van fotokaarten, met iets moois uit de natuur er op. En natuurlijk van die echt leuke kinderansichtkaarten, met Jip en Janneke of Disney. Of de kaarten van Kinderpostzegels. Ik heb er een doos vol mee. Helaas komt het er niet zo vaak van om zo’n kaart te sturen. Jammer, want ik weet dat het dus leuk is om post te ontvangen. Het helpt ook niet echt mee dat PostNL de postzegels weer opnieuw duurder heeft gemaakt.

Anyway, ik volg al een poosje Sandysign op Facebook en Sandy post daar steeds digitaal ontzettend gave illustraties. Ze maakt ze zelf! Nu het goede nieuws: de geïllustreerde spreuken zijn op ansichtkaart verkrijgbaar. Voor mij springen er enkelen direct uit, zoals The Grass is Greener where you Water it en Dance like nobody is watching. Schitterende lijfspreuken, met kleurrijke illustaties. Tijd om weer kaartjes te gaan versturen!