Heerlijk, de zomerthriller 2016 van Suzanne Vermeer is er! Het boek van de bestsellerauteur heet Hittegolf. De tekst op de cover spreekt mij aan: “Aan de voet van een klif in de Algarve wordt het lichaam van een jonge vrouw gevonden. Is er een verband met de verdwijning van een andere jonge vrouw, zeven jaar geleden?” Als man met de kids naar een live band in het dorp gaat kijken, plof ik neer op de bank… eerst lees ik bij een kop thee en daarna pak ik er tijdens het lezen een wijntje en nootjes bij. Dat boek moet uit, dat mag duidelijk zijn!
Verkeerde been
Vrijwel ieder half jaar blog ik over het nieuwe boek van Suzanne Vermeer. Ik houd van deze thrillers. Ze zijn niet té eng, maar ze zijn wel dusdanig spannend dat ik ze vrijwel in één keer uit wil lezen. Zo ook met Hittegolf. Het verhaal speelt zich af in Portugal, aan de Algarve. Dat spreekt mij extra aan omdat ik vlakbij in Martinhalhotel heb overnacht. Sterker nog ik ben op ‘plaats delict’ geweest. Ik zie het dus zo voor mij, al komt dat ook door de precieze beschrijving van Vermeer. Ik ben het verhaal in gezogen en lees over de actrice Emma DeWitt en hoofdrolspeler Robert Stevenson in de nieuwe speelfilm die aan de Algarve wordt opgenomen. Als de knappe Portugese Cesária een rolletje in de film mag spelen valt Robert als een blok voor haar. Maar na een avond stappen verdwijnt ze… en wordt dood aangetroffen in de zee bij ‘het einde van de wereld’. Inspecteur Gabriela gaat op onderzoek uit en ontdekt heftige zaken, mede doordat haar eigen zusje jaren daarvoor is verdwenen. Het lijkt er op dat beide zaken tegelijk opgelost gaan worden. Ik denk al vrij in het begin van het boek de dader gevonden te hebben, maar ik blijk meermaals in het verhaal op het verkeerde been te zijn gezet. Ik ben zelf dus zeker geen goede inspecteur… maar ik kijk wel alweer uit naar de volgende thriller van Suzanne Vermeer.

Ik ben een koukleum. Tot ver in het voorjaar loop ik rond in mijn favoriete, wollen wintervest van Inti. Heerlijk. Maar met een stralende zon in de lucht, is dat fijne vest toch iets te warm. Gelukkig heb ik voor ieder seizoen wel een vest (of meer) in de kast hangen. Of grijp ik mijn kans om een nieuw vest te shoppen.

Geen wegwerpartikel

Reken maar dat het mij weer is gelukt! Want in elke collectie van Fresh! vind je wel zo'n (lang) vest dat je nooit meer uit wilt doen. Ik kies nu de Estella, in verrassend pink. Een prachtig lang vest dat je net zo makkelijk nonchalant op een broek draagt als in combinatie met een mooi jurkje. Het breisel is een samenstelling van katoen, mohair en wol, de perfecte combinatie voor een comfortabele fit en blijvend mooie pasvorm. Wat ik zo fijn aan het merk vind is de eerlijkheid wat Fresh! uitstraalt. Ik heb kort geleden eigenares Denise Krul ontmoet, een enorm inspirerende vrouw. Zij droeg toen al een jurk uit de volgende collectie en ik weet zeker dat als die jurk met rits op de achterzijde er is, dat het mijn must have wordt. Anyway, even terug naar de pijlers van het merk ‘puur en stijlvol’. Denise: “Voor ons moet Fashion vooral comfortabel, puur en stijlvol zijn. Wij doen dat door aandacht te geven aan kleurgebruik, veelal poederachtige kleuren, details, belijning en een goede pasvorm. Per seizoen werken we met een zorgvuldig gekozen thema, zodanig dat de items zowel binnen dat seizoen als ook over de seizoenen heen met elkaar te combineren zijn.  Mode mag geen wegwerpartikel worden.”

Ik weet zeker dat ik het vest met veel plezier ga dragen. Meerdere seizoenen! En het advies om dit vest ‘liggend in de kast te bewaren zodat je er lang plezier van hebt’ volg ik zeker op.

Bij mijn zoektocht naar dit vest is mijn oog trouwens ook gevallen op een nieuw en vrouwelijke jurkje, Amira. Het A-lijn model spreekt mij aan, net als de kleur graphit, maar juist ook de nieuwe stof bij Fresh!: Sensitive Eurojersey. Het ziet er prachtig uit, maar bovenal is de stof kreukherstellend. Handig!  

“Die zag ik niet aan komen! Pffff, wat een bijzonder boek”, zeg ik tegen mijn man als ik laatste bladzijde van ’24 dagen’ van Guillaume Musso heb gelezen. “Deze moet jij in de vakantie ook lezen”, vertel ik hem. Waarop hij vraagt waar het boek over gaat. Ik denk langer dan normaal na, omdat ik absoluut het einde niet wil vertellen. Een bizar met tegelijk enorm sterk eind van het verhaal.
In een flits voorbij
De tekst op de achterkant van het boek vind ik zelf de lading niet helemaal dekken, maar tegelijk denk ik ook dat er gewoon niet te veel verklapt mag worden over dit spannende en intrigerende verhaal. Een knap bedacht verhaal van Guillaume Musso, één van de bestverkopende auteurs in Frankrijk. Ik begrijp het wel dat zijn werk wereldwijd wordt uitgegeven… Dát had ik ook al ervaren met twee eerdere boeken van de schrijver: Bericht uit Parijs en Vlucht uit New York.
24 dagen speelt zich weer – gedeeltelijk - af in New York. Daar ben ik helaas nog nooit geweest, dus hierin geen herkenning. Wat op zich jammer is, want Musso schrijft zo beeldend. Je ziet alles voor je. Maar hij verliest mij dus als hij alle straatnamen en kruispunten in NY noteert.

Maakt niet echt wat uit, want de ervaringen van hoofdpersoon Arthur zie ik bijna voor mij. Hij ontmoet actrice Lisa en samen beleven zij het avontuur van de vloek van de vuurtoren. Samen gaan zij de strijd aan tegen de tijd, waarbij het leven aan ze voorbij flitst. Meer wil ik eigenlijk niet over het verhaal kwijt, want dat moet je echt zelf ervaren.

Persoonlijk ben ik nog zoekende naar de exacte betekenis na ieder hoofdstuk/dag waarbij gestart wordt met tekstjes van beroemde schrijvers. In het begin ‘ergerde’ ik mij aan de ruime opmaak… een paar zinnen, op een hele bladzijde. En ook op de volgende waarin een nieuwe dag wordt beschreven. Het boek telt 240 pagina’s maar kan mij niet dik genoeg zijn. Als ik halverwege ben wil ik het liefst dat dit boekwerk oneindig veel pagina’s telt. Ik ga steeds langzamer lezen. Het verhaal mag nog niet af gaan lopen. Maar toch plots, zo’n tien bladzijden voor het eind komt die onverwachtse wending waardoor ik niet snel genoeg kan lezen.

Ik geef het toe… bij een James Bond geur voor dames ging mijn hart nou niet direct sneller kloppen. Hoewel, die 007 geur voor heren was wél erg aantrekkelijk. Ik pak die bijzondere, donkere flacon met diamantpatroon en spray.

Hmmm… 007 for Women is mysterieus prettig. Wat ruik ik? Zware ingrediënten, zoals pittige zwarte peper en bessen, maar ook witte jasmijnbloesem, vanille en muskus. Oriëntaals en fris tegelijk. Een mooie en krachtige, vrouwelijke tegenhanger van de drie mannengeuren uit de 007 collectie. Geïnspireerd op de beroemde vrouwen uit de verleidelijke, uitdagende wereld van James Bond.

Bond-vrouw

Vele beroemde actrices hebben over de jaren gestalte gegeven aan de wereld van James Bond. Elk op hun eigen manier hebben ze het veelzijdige karakter van de Bond-vrouw en haar onberispelijke savoir-faire in beeld gebracht, waarmee ze hele generaties vrouwen over de hele wereld hebben geïnspireerd. Caterina Murino is een van hen. In haar rol als Solange in de veelgeprezen film Casino Royale uit 2006 bewees zij dat ze op heel natuurlijke wijze de belichaming is van de power en de mysterieuze uitstraling van de moderne Bond-vrouw. Dat maakt Caterina de perfecte ambassadeur van 007 for Women.

Een gazon. Het hoort er in menig tuin echt bij. Maar voor wie niet van tuinieren houdt is een gazon al snel een “lastpost”. Immers, het vraagt veel onderhoud (en dat verwacht je eigenlijk niet) en daar is niet iedereen blij mee. Toch heeft een natuurgazon een hoop voordelen ten opzichte van kunstgras. Die voordelen gelden echter vooral voor de “pur sang” natuurliefhebbers. Wij lichten de belangrijkste verschillen tussen natuur- en kunstgras graag even toe voor je:
Onderhoud
Tuinliefhebbers zijn er dol op: het gras dusdanig onderhouden dat het niet van “kunstgras” te onderscheiden is. Het is een uitdaging voor ze. Echter, voor mensen die helemaal niet houden van tuinieren, is kunstgras ideaal.
Ook met kinderen is kunstgras wellicht een verstandigere keuze dan natuurgras. Veel gebruik en veel ravotten op een natuurgazon gaat zijn tol eisen voor de uitstraling van je grasmat. Kunstgras is veel ongevoeliger voor intensief gebruik dan echt gras.
Hetzelfde geldt voor stukken gazon die weinig zonlicht zien door bijvoorbeeld een tuinset, een trampoline, een overkapping of een partytent. Deze stukken zullen eerder bruine plekken vertonen bij natuurgras.
Kosten
Vind je vooral aanlegkosten belangrijk? Dan zul je op echt gras uitkomen. Voor enkele euro’s per vierkante meter heb je namelijk een gazon uit graszaad of graszoden. Bij kunstgras zit je al vlug tussen de 10 en 20 euro per vierkante meter. Reken ook de ondergrond- en legkosten. Hier vind je meer over de kosten van kunstgras.
Perfectie
Voor liefhebbers van “puur natuur” is dit eerder een doorn in het oog dan een voordeel: kunstgras ziet er jarenlang perfect uit nadat je het hebt gelegd. En dat zonder invloeden van weer, temperatuur, gebruiksintensiviteit, enzovoorts. Bruine, dorre plekken door te intensief gebruik? Kleurverschillen door de zon of de schaduw? Met kunstgras heb je er tot wel tien jaar geen last meer van.

Snailmail, ik vind het zelf een wat raar woord. Post via een slak… in plaats via e-mail. Natuurlijk begrijp ik ook dat door de digitalisering er steeds minder ansichtkaarten worden gestuurd. En dat terwijl een kaartje ontvangen juist zo ontzettend gaaf is. Die kaart doet er inderdaad langer over. Dat maakt het speciaal!

Post

Het sturen van een ansichtkaart lijkt misschien wat ouderwets, maar ik weet zeker dat iedere ontvanger er blij mee is. Zeker als het een met zorg uitgekozen kaart is, met een lieve, leuke, persoonlijke tekst op de achterkant geschreven. Zelf houd ik van fotokaarten, met iets moois uit de natuur er op. En natuurlijk van die echt leuke kinderansichtkaarten, met Jip en Janneke of Disney. Of de kaarten van Kinderpostzegels. Ik heb er een doos vol mee. Helaas komt het er niet zo vaak van om zo’n kaart te sturen. Jammer, want ik weet dat het dus leuk is om post te ontvangen. Het helpt ook niet echt mee dat PostNL de postzegels weer opnieuw duurder heeft gemaakt.

Anyway, ik volg al een poosje Sandysign op Facebook en Sandy post daar steeds digitaal ontzettend gave illustraties. Ze maakt ze zelf! Nu het goede nieuws: de geïllustreerde spreuken zijn op ansichtkaart verkrijgbaar. Voor mij springen er enkelen direct uit, zoals The Grass is Greener where you Water it en Dance like nobody is watching. Schitterende lijfspreuken, met kleurrijke illustaties. Tijd om weer kaartjes te gaan versturen! 

Met zoon Mees van net 10 jaar en dochter Pien van 7 jaar heb ik – al zeg ik het zelf – al redelijk mijn best kunnen doen op de opvoeding van de kinderen. Maar ik zal de eerste zijn die zal bekennen dat het de ene keer net iets beter/makkelijker gaat dan de andere keer. En ook al heb ik in mijn achterhoofd ‘het is een fase’, soms zit ik echt met mijn handen in het haar. Die keer dat Mees (ik denk dat hij 7 was) serieus zijn koffertje vol had gegooid en ergens anders wilde gaan wonen. Hij trok de deur achter zich dicht en ik wist niet wat ik moest doen. (voor jullie info: hij was binnen een kwartier weer thuis) Ik vond het bizar dat mij dit gebeurde en ik was dan ook heel blij toen ik een andere moeder op het schoolplein over een soortgelijk voorval hoorde praten. Pfff, wat fijn… andere ouders hebben dit ook. En zo nog veel meer momentjes!

E-mailcursus
Broer en zus vliegen elkaar soms bijna letterlijk in de haren en dat drijft mij wel eens tot waanzin. Hoe moet ik daarmee omgaan? Maar ook, een tiener in huis… ik zie al puberachtige trekjes. Hoe ga ik daarmee om?

Met deze vragen in mijn hoofd surf ik wat op internet en kom ik de website van Drs. Tamar de Vos -van der Hoeven. Voor mij een bekende naam omdat ik psycholoog Tamar al eens heb geïnterviewd voor een artikel in een opvoedkundig magazine. Haar website heet www.opvoedadvies.nl en daar zijn al handige handvatten te vinden, maar ik wil meer. De E-mailcursus ‘Opvoeden, leuk maar soms best lastig!’ spreekt mij aan en ik mag van haar aan de slag met deze cursus van 5 weken voor ouders van kinderen tussen de  2 en 14 jaar oud.

Nadat manlief een super bescherming voor om zijn iPhone had aangeschaft én – of hij het nou express deed of niet – een paar keer in mijn bijzijn liet vallen en gewoon verder kon bellen… wist ik het zeker: zo’n Lifeproof case moet ik ook hebben. Hoewel ik eerst de reclamefilmpjes van deze beschermhoes wat ‘overdreven’ vond (bekijk deze bijvoorbeeld), kan ik nu uit eigen ervaring zeggen: dit is ideaal!

Veilig

Lifeproof heeft voor diverse smartphones cases beschikbaar en ook nog eens in vrolijke kleuren. Ik val zelf als een blok voor de rode iPhone 4 case. Tja, rood is gewoon mijn kleur! Maar, oh wat jammer, deze kleur is momenteel niet via www.lifeproof.com beschikbaar. Hmmm, maar nu ik overtuigd ben van deze praktische case en ik de komende vakantie ga skiën en mijn mobiel veilig in de sneeuw wil laten vallen, kies ik voor oranje. Ook vrolijk. Mooie bijkomstigheid van deze case om mijn mobiel is dat ik de kinderen ook met een gerust hart met mijn smartphone kan laten spelen.

Toen ik het persbericht over Message In A Bottle (MIAB) ontving was ik meteen enthousiast. Té gaaf… een mooi sieraad, gepresenteerd in een glazen flesje waar je een persoonlijke boodschap aan toe kunt voegen. Bij het idee alleen al droom ik weg. Maar toen ik de sieraden zelf zag, was ik helemaal verkocht.

The ultimate gift

De sieraden zijn er in zilver, 14k filled rosé- en geelgoud en zien er elegant en subtiel uit, maar hebben altijd een spannende twist dankzij het gebruik van verschillende kleuren edelstenen. Ik vind dat Message In A Bottle – wat trouwens een Nederlands sieradenmerk is – mooi minimalistisch en toch chique is. Dankzij die bijzondere verpakking in een flesje met een briefje is dit toch the ultimate gift! En nog betaalbaar ook. www.miab-jewels.com