“Die zag ik niet aan komen! Pffff, wat een bijzonder boek”, zeg ik tegen mijn man als ik laatste bladzijde van ’24 dagen’ van Guillaume Musso heb gelezen. “Deze moet jij in de vakantie ook lezen”, vertel ik hem. Waarop hij vraagt waar het boek over gaat. Ik denk langer dan normaal na, omdat ik absoluut het einde niet wil vertellen. Een bizar met tegelijk enorm sterk eind van het verhaal.
In een flits voorbij
De tekst op de achterkant van het boek vind ik zelf de lading niet helemaal dekken, maar tegelijk denk ik ook dat er gewoon niet te veel verklapt mag worden over dit spannende en intrigerende verhaal. Een knap bedacht verhaal van Guillaume Musso, één van de bestverkopende auteurs in Frankrijk. Ik begrijp het wel dat zijn werk wereldwijd wordt uitgegeven… Dát had ik ook al ervaren met twee eerdere boeken van de schrijver: Bericht uit Parijs en Vlucht uit New York.
24 dagen speelt zich weer – gedeeltelijk - af in New York. Daar ben ik helaas nog nooit geweest, dus hierin geen herkenning. Wat op zich jammer is, want Musso schrijft zo beeldend. Je ziet alles voor je. Maar hij verliest mij dus als hij alle straatnamen en kruispunten in NY noteert.

Maakt niet echt wat uit, want de ervaringen van hoofdpersoon Arthur zie ik bijna voor mij. Hij ontmoet actrice Lisa en samen beleven zij het avontuur van de vloek van de vuurtoren. Samen gaan zij de strijd aan tegen de tijd, waarbij het leven aan ze voorbij flitst. Meer wil ik eigenlijk niet over het verhaal kwijt, want dat moet je echt zelf ervaren.

Persoonlijk ben ik nog zoekende naar de exacte betekenis na ieder hoofdstuk/dag waarbij gestart wordt met tekstjes van beroemde schrijvers. In het begin ‘ergerde’ ik mij aan de ruime opmaak… een paar zinnen, op een hele bladzijde. En ook op de volgende waarin een nieuwe dag wordt beschreven. Het boek telt 240 pagina’s maar kan mij niet dik genoeg zijn. Als ik halverwege ben wil ik het liefst dat dit boekwerk oneindig veel pagina’s telt. Ik ga steeds langzamer lezen. Het verhaal mag nog niet af gaan lopen. Maar toch plots, zo’n tien bladzijden voor het eind komt die onverwachtse wending waardoor ik niet snel genoeg kan lezen.