Er is een aantal auteurs waar ik graag boeken van lees en review. Daar is Guillaume Musso er absoluut één van. Hij weet mij telkens enorm te verbazen in zijn thrillers. Haast meer dan andere schrijvers. Hij zet mij op het verkeerde been, en niet zo’n beetje ook. En dan als ik het boek uit heb, ben ik in de war omdat ik ergens toch in een luikje in mijn hersenen toch wel eerder het juiste inzicht had.
Dit klinkt misschien ingewikkeld, maar als je zijn eerdere thriller 24 Dagen hebt gelezen, dan weet je waar ik het over heb. Nu kreeg ik begin mei 2018 van A.W. Bruna een recensie-exemplaar van Een appartement in Parijs toegestuurd. Inmiddels zitten we eind juni en spookt het boek nog door mijn hoofd. Sterker nog, ik heb een groot deel voor de tweede keer gelezen. En nu begrijp ik het echt beter!
Voorproefje online
Als je het online leesfragment doorneemt, dan lijkt het al of je het boek gaat begrijpen. Toch? Je snapt het al, dat is niet zo. Tenminste niet bij mij. Musso omschrijft hoe de Britse politieagente Madeline en de wat vreemde schrijver Gaspard in Parijs arriveren én dezelfde studio gehuurd blijken te hebben. Ze kissebissen heel wat af en tegelijk krijg je inzicht in het verleden van de twee voor elkaar vreemde mensen.
Zij blijken te logeren in de nog geheel gemeubileerde studio en atelier van schilder Sean Lorenz. De schilder is een jaar geleden overleden, compleet in de war door de moord op zijn zoontje. Hij was zo van de kaart dat hij in zijn laatste schilderijen geheime boodschappen heeft verwerkt waarin hij speculeert dat de zoon nog leeft, zo ontdekken Gaspard en Madeline. Mysterieus.
Voorproefje online
Als je het online leesfragment doorneemt, dan lijkt het al of je het boek gaat begrijpen. Toch? Je snapt het al, dat is niet zo. Tenminste niet bij mij. Musso omschrijft hoe de Britse politieagente Madeline en de wat vreemde schrijver Gaspard in Parijs arriveren én dezelfde studio gehuurd blijken te hebben. Ze kissebissen heel wat af en tegelijk krijg je inzicht in het verleden van de twee voor elkaar vreemde mensen.
Zij blijken te logeren in de nog geheel gemeubileerde studio en atelier van schilder Sean Lorenz. De schilder is een jaar geleden overleden, compleet in de war door de moord op zijn zoontje. Hij was zo van de kaart dat hij in zijn laatste schilderijen geheime boodschappen heeft verwerkt waarin hij speculeert dat de zoon nog leeft, zo ontdekken Gaspard en Madeline. Mysterieus.
Een spannende zoektocht in Parijs en New York volgt en persoonlijk vind ik dat Musso dan iets te specifiek wordt in het opschrijven van locaties. Hij benoemt steeds straten, etalages en bedrijven die je als lezer niet veel zeggen, mits je natuurlijk vaak in de twee wereldsteden komt. Van mij mag hij meer beeldend omschrijven, maar dat terzijde.
Verrassend
Als lezer kom je meer te weten over de scène van graffiti-gasten waar schilder Sean ooit aan deel nam. Een stel mafkezen bij elkaar. Daar blijkt uiteindelijk ook de sleutel tot de oplossing te liggen, waar Madeline en Gaspard heel diep naar moeten graven. Het einde van het boek is in ieder geval verrassend. Dus, of het zoontje van Sean nog leeft?? Daarvoor moet je dit boek echt zelf gaan lezen.
Verrassend
Als lezer kom je meer te weten over de scène van graffiti-gasten waar schilder Sean ooit aan deel nam. Een stel mafkezen bij elkaar. Daar blijkt uiteindelijk ook de sleutel tot de oplossing te liggen, waar Madeline en Gaspard heel diep naar moeten graven. Het einde van het boek is in ieder geval verrassend. Dus, of het zoontje van Sean nog leeft?? Daarvoor moet je dit boek echt zelf gaan lezen.