Bij uitgeverij A.W. Bruna weten ze inmiddels dat ik smul van de seizoenthrillers van Suzanne Vermeer. Begin november ontving ik dus weer een mailtje met de vraag of ik het nieuwste boek Lawinegevaar wilde lezen en reviewen. Natuurlijk. Graag! Pal na verschijning op 8 november ontvang ik dus de nieuw winterthriller en wil wel meteen starten met lezen, maar tja… kinderen van en naar sporten brengen, 10-minutengesprekken op school, tijdens St. Maarten met een lampion langs de deuren (de kids dan he) en daarna komt Sinterklaas aan. De tijd vliegt tot ik besef, ik moet gewoon starten met lezen.
Stalker
Zondagmiddag pak ik de nieuwe winterthriller en ik zit meteen in het verhaal over advocate Chantal Donkers. Zoals altijd is het weer lekker beeldend geschreven en zie ik het bij wijze van spreken voor mij. Chantal is een groots advocate en bijna een heuse BN-er. Toch is haar leven niet helemaal prettig, ze wordt namelijk al een poos gestalkt met dreigbrieven. Gelukkig is er ook net een sprankelende liefde haar leven binnen gekomen en is zij dol op Niels. Hij werkt bij de politie en beschermt haar.
Dit is in het kort de inhoud van de eerste vijftig pagina’s. Een vreemd gevoel bekruipt mij en het lijkt wel of ik al meteen weet hoe de vork in de steel steekt. Wie die stalker is. Wellicht tevens de man (of vrouw) waarover ik op de eerste pagina meteen een nep-zelfmoord lees. Kortom, ik kan deze thriller eigenlijk niet meer wegleggen, maar ja de drukte van alle dag gaat door en ik dus ook.
Besneeuwde wereld
Ieder moment dat het kan pak ik Lawinegevaar weer op. Een zalig moment voor mijzelf én ik moet gewoon weten hoe het eindigt (en of ik gelijk heb en al weet wie er wat heeft gedaan). Ik zit inmiddels in een besneeuwde wereld waar Chantal met Niels op skivakantie is in Zwitserland. In de tussentijd heeft er een klein meisje bij Chantal aangebeld met de woorden: 'Mama zegt dat ik bij jou veilig ben.' De zus van Chantal laat haar dochtertje bij haar achter! En dat terwijl Chan geen idee heeft dat haar zus een kind heeft. Mysterieus. Plus – naast de stalker – een probleem erbij. Namelijk een kind waar de vader naar op zoek is. In de Zwitserse bergen hopen ze rust te vinden. Tijdens het lezen voel ik meteen aan dat ze dat niet gaan krijgen. Het is iets voorspelbaar (alleen al vanwege de titel), maar het drietal wordt geschept door een lawine. Komt het goed met ze? Waar is de stalker? Waar is zus Amber voor op de vlucht? En is Niels wel wie hij zegt dat hij is?
Wil je dat weten… tja, dan wordt het Lawinegevaar lezen!

Ik beken, het eind is verrassend maar ik zag het toch vanaf het begin al een beetje aankomen...