Wat fijn dat er nog altijd in de zomer en in de winter een thriller van Suzanne Vermeer verschijnt. Heerlijk met de seizoenen mee! En wat ikzelf zo leuk aan de boeken vind, is dat ik diverse landen waar de spannende verhalen zich afspelen heb bezocht. Sterker nog, het kan zo zijn dat ik het boek lees, vlakbij de locatie van het avontuur. Zo herkende ik in de winterthriller Het Chalet diverse locaties in IJsland. Ook grappig: Telkens als ik een winters verhaal heb gelezen krijg ik zin in de zomerthriller en andersom. Kortom, de winterthriller Sneeuwengelen was weer meer dan welkom!

Naar de sneeuw

Ook dit avontuur grijpt mij direct vanaf de eerste pagina aan. Dát is wat ik ook zo knap vind aan de thrillers van Suzanne Vermeer (oké, we weten inmiddels dat de boeken geschreven werden door de inmiddels overleden Paul Goeken, maar in zijn gedachtengoed worden doorgezet onder hetzelfde pseudoniem). In een paar regels zal ik het plot omschrijven: Een groep van zes vriendinnen uit het Leidse studentenleven valt langzaam uit elkaar. Vanwege de dood. Twee vriendinnen overlijden door een ernstige ziekte en de vier overgebleven dames besluiten om de traditie om met de vriendinnengroep op wintersport te gaan voort te zetten. Zij noemen zich al jaren ‘De Sneeuwengelen’ en vlak voor ze naar Fins Lapland willen vertrekken komt de derde vriendin om het leven door een noodlottig ongeluk. Maar is dat wel een ongeluk? In de sneeuw en kou van Finland blijkt dat de drie overgebleven vriendinnen heel wat voor elkaar hebben verzwegen én dat zij alle drie dreigende sms’jes ontvangen. Van wie?

Ik heb weer heel wat uurtjes lekker zitten lezen en telkens als ik dacht dat ik wist hoe het verhaal in elkaar stak, bleek het toch weer anders te lopen. Kortom, een goede thriller van A.W. Bruna Uitgevers. Niet te bloederig en niet té eng, maar een prima verhaal voor mij. Ik vind de thrillers van Suzanne Vermeer steeds beter en minder voorspelbaar worden. Ik kijk nu dus al uit naar de zomerthriller, Hittegolf (vanaf april 2016 in de boekhandel).