Vandaag had ik een drukke wasdag. Meestal doe ik de was in de weekenden, maar ik was afgelopen zaterdag en zondag al druk genoeg. Dus die was bleef liggen. Helaas. Het werd dus ‘dinsdag wasdag’. Met een huishouden met vier personen waarbij twee sportieve mannen en een dochter van 6 jaar die denkt dat ze modeshows moet lopen… stapelt de was zich op. Er ging vandaag dus één gekleurde was, één witte was, een sportkleding was, een spijkerbroeken was en een overhemden was doorheen. Alles hangt keurig aan de lijn te drogen. Gelukkig waait het lekker en schijnt de zon.

Hemden strijken

Okay, ik geef toe. Er verdween ook een deel in de droger. Maar ik vind dat je daar best wat gekreukte kleding door krijgt. En laat ik nou net een óntzettende hekel aan strijkwerk hebben. Niet voor niets doe ik de overhemden was nu, want dan kan manlief zijn hemden vanavond tijdens de voetbalwedstrijd op tv lekker zelf strijken. Ja, je leest het goed. Hij strijkt! Kwestie van ‘hij kan het zelf beter’. Na jaren van op zichzelf te hebben gewoond en dus zelf zijn wasjes te hebben gedaan, kan hij het zelf gewoon beter. Vind hij. Ik zal de eerste zijn die bekent dat ik zelf niet goed kan strijken. Ik vind het leuk, ik kan het niet, ik wil het niet… dus hij pakt zelf de strijkplank en strijkbout en gaat braaf aan de slag. Gelukkig is hij de beroerdste niet en strijkt het die enkele jurkjes die ook gekreukeld zijn meteen even mee. Niet dat ik veel kreukelbare kledingstukken heb. Ik zorg er gewoon voor dat kreukherstellende kleding koop. Zou hij ook eens moeten doen, denk ik dan. Ik heb wel eens kreukvrije overhemden voor hem gekocht, maar die vond hij ‘saai’ of ‘niet mooi’ en volgens zijn smaak moesten ze toch nog worden gestreken. Ik vind het prima. Zolang hij dat lekker zelf blijft doen!