Als ik de titel van het nieuwe boek van Suzanne Vermeer lees, heb ik direct dat liedje van de Zangeres zonder Naam in mijn hoofd: Costa del Sol. Zij bezong de populaire vakantiebestemming aan de Spaanse Middellandse Zee op een fantastische manier, maar ik vrees dat er in deze zomerthriller juist vreselijke dingen gaan gebeuren. Tenminste, dat ben ik gewend van de boeken van Vermeer. Je weet wel, de oorspronkelijke auteur heet Paul Goeken maar na zijn overlijden wordt er onder dezelfde naam gepubliceerd. Frappant dat de boeken altijd voor een grote vakantie verschijnen en zich op een vakantiebestemming afspelen… waar standaard een bloedstollend drama geschied. Ik ben er blij mee hoor, want zo heb ik altijd een 'must read' boek in mijn vakantietas. Al waren sommige boeken iets voorspelbaar, maar ze lezen altijd als een trein en ik kon pas rusten als ik het boek uit had en de misdaad had opgelost.
Zomerse zandstranden
In het nieuwste boek Costa del Sol schijnt een verrassende verhaallijn te zitten. Meer diepgang en een onvoorspelbaar eind. Ik heb het boek met de aangrijpende onderzin ‘Wat begint als een reis om een triest verleden af te sluiten, eindigt in een gevecht op leven en dood…’ al een paar keer gepakt, maar ik heb er thuis simpelweg weinig tijd voor. Gelukkig is het bijna vakantie, dus ligt het boek klaar om mee op reis te gaan. Dan ga ik lezen over weduwe Eline Sanchez die er alles aan gedaan heeft om de levens van haar en haar kinderen Alex en Maria weer op orde te krijgen. Ze gaan met z'n drieën vakantie vieren in Spanje, het geboorteland van hun vader. Maar in plaats van een verblijf bij de grootouders van haar kinderen, heeft Eline een verrassing in petto: een vakantie aan de zomerse zandstranden van de Costa el Sol. Het lijkt een groot succes te worden… maar niets is wat het lijkt.
